Stadsgedicht september bij de expositie Mooi Enschede, 20 september tot 19 oktober

Mooi: schoon, welgevormd, de zinnen strelend; prettig aandoend; aangenaam; uitstekend; (ironisch) lelijk, onbehoorlijk

Stadsgezichten

Mooi Enschede. Nou nee.

Mooi niet.

Ik kwam hier, als Betuwse allochtoon,

niet wonen om het schone

maar om te werken.

Mooi Enschede. Nou nee.

Nou ja…

De parken en het groen strelen de zinnen.

De Oude Markt met grote kerk is welgevormd.

Geen luchthaven maakt het leven aangenamer.

En het hart van de nu nog zoemende stad zonder boélevart

is zeker minder Oostblok dan winkelcentrum Stokhorst −

nog steeds de lelijkste plek van het land.

Al breidt de leegstand, winkelpand na winkelpand,

zich als een olievlek uit. Alsof dat zwarte goud

al voorspellend lekt uit het zout onder de Marssteden

en de oale groond voor eeuwen onvruchtbaar maakt.

Mooi Enschede. Nou nee.

Hier wonen om het schone.

Mooi niet.

Nou ja…

Tot de Hengelosestraat je kinderen groot fietst,

het Ledeboerpark je seizoenen kent,

de stad zich vastzuigt aan je ziel,

je binnen de singels trekt,

en van uithoek broedplaats wordt,

waar je stadsgezichten groet,

er zelf een bent.

Mooi wel.

Het spoor loopt door

Het spoor loopt door. De trein die glijdt

de grens voorbij. Voorbij de tijd

van Enschede eindstation.

Het spoor loopt door. Langs park en groen.

Geschonken, voor het goed fatsoen,

door een textielbaron.

Het spoor loopt door, langs het zwarte gat.

Verbijstering trof onze stad

toen huis en haard verdwenen.

Het spoor loopt door. Roombeek herrees,

alom bejubeld, blijft de vrees

voor knallen en sirene.

Het spoor loopt door langs ITC,

langs UT en langs dé FC.

Goa stoan ook in bange dagen.

Het spoor loopt door. De nano-tijd

biedt nieuwe burchten nijverheid,

maar krimp en crisis knagen.

Het spoor loopt door. Geen boelevart

door het stadse hart, maar

een markt vol oosterburen.

Het spoor loopt door. De trein vertraagt

langs lege winkels, weinig vraag.

Wie wil het stadshart huren?

Failliet café en leeg kantoor

De opera zingt zonder koor

over het troosteloos subsidiegat.

Kunst en cultuur, bouw, zorg te duur,

op straat gezet, tegen de muur

van een, volgens het CPB, verloren stad.

Het spoor loopt door. Er klinkt een lied

vol textiel, ramp en krimpverdriet.

Gezongen door een koor van ZZP.

Het spoor loopt door. Op eigen kracht

wordt het stadse hart op gang gebracht.

Lang leve Enschede.