Cyclus:
- Enschede – wederopbouw Roombeek
Lezing:
- Vier ontwerpen voor het Roomveldje; een discussie over de vormgeving
Datum:
- woensdag 27 februari 2002 aanvang 19.30 uur
Plaats:
- Vestigingskantoor De Woonplaats, Weth. Beverstraat 104, Enschede
Inleidingen:
- Silvia Heyl, projectmedewerker De Woonplaats “De drie ontwerpen voor het Roomveldje”
- Hans de Gruil, stedenbouwkundige gemeente Emmen “De kwaliteiten van de ontwerpen”
Aantal aanwezigen: ca 100 personen
Peter van Roosmalen opent de bijeenkomst met een welkomstwoord en doet huishoudelijke mededelingen over het verloop van de bijeenkomst.
De avond zal bestaan uit:
* een introductie van 3 plannen van de mededingende architecten. Deze introductie zal verzorgd worden door Silvia Heyl.
* In de pauze zal er gelegenheid zijn om de maquettes van de plannen te bekijken, met de daarbij behorende plattegronden van de woningen en hun omgeving.
* Na de pauze zal er een discussie zijn die ingeleid wordt door Hans de Gruil. Hans de Gruil zal voor de discussie zijn visie gegeven op de gepresenteerde plannen.
* De discussie zal geleid worden door Henk Procee.
Silvia Heyl
In haar introductie leidt Silvia de bijeenkomst door de ontwerpen van de 3 architecten, die de plannen hebben gemaakt. Zij gaat in op de volgende onderdelen die de architecten als opdracht hebben meegekregen, te weten visie – parkeren – wonen – architectuur. Verder is het belangrijk te weten dat de architecten zich bij hun ontwerpen aan de volgende eisen moesten houden:
* Het stedenbouwkundig plan (waaronder een appartementencomplex aan de Roomweg);
* Een van tevoren bepaald budget;
* Woonkeur;
* Recreatieruimten bij ouderencomplex;
* (Mogelijk) behoud van maximaal 40 woningen.
De architecten die de plannen hebben ontworpen zijn (in willekeurige volgorde):
* Architectengroep Gelderland;
* Molenaar en Van Winden;
* Architectenbureau Wouda.
Pauze
In de pauze krijgen de bezoekers ruim de tijd om de plannen te bekijken. De aanwezige architecten zijn hierbij aanwezig om hun ontwerpen toe te lichten.
Hans de Gruil
Silvia Heyl legt uit dat er niet afgeweken mag worden van het programma van eisen en geeft het woord aan Hans de Gruil.
De Gruil begint met de uitleg van de hoofdlijnen van het programma en typeert het Roombeek als “een wijk met kennissen”. Ook de Gruil vindt het Roomveldje bepalend voor het stadsmilieu met daaromheen eengezinswoningen en aan de rand appartementen. Bij alle ontwerpen vindt hij het jammer dat er ook hoogbouw op een bepaalde plek gerealiseerd moest worden. De Gruil vindt dat dit lijkt of de kern beschermd moet worden tegen de “boze buitenwereld”.
Belangrijk vindt hij dat de inventarisatie in de buurt zelf gehouden is en dat de buurtbewoners een eigen inbreng hebben gehad van wat zij vinden dat hun buurt moet uitstralen. Een ander punt waar hij naar gekeken heeft is de ruimtelijke kwaliteit. Is er respect voor de mens getoond en is er respect getoond voor de bebouwing en de open ruimten. In zijn betoog pleit hij ook om bij het bouwen te kijken naar de toekomst (hoe kijkt men over 25 jaar tegen de buurt aan, wil men daar nog altijd wonen?).
Alvorens de discussie begint stelt de discussieleider Henk Procee zich voor. Hij benadrukt dat hij zeker geen verstand van architectuur heeft en hij hierdoor in geen enkel opzicht de keuze van de plannen kan beïnvloeden. Aan het begin stelt hij vast dat er bij de bijeenkomst 3 groepen aanwezig zijn:
* personen die geïnteresseerd zijn in architectuur;
* bewoners van het Roombeek;
* individuele bewoners met een eigen geschiedenis.
Hij stelt voor om de discussie te concentreren op de volgende punten, te weten:
* hoogbouw;
* parkeren;
* woningen met 2 slaapkamers;
* nostalgie/ geen gekunsteldheid.
Wim Schaapman neemt het woord en zegt namens een groep ex-bewoners te spreken.
Bij deze groep viel het idee van renoveren niet in goede aarde. De groep vond dat slechts enkele karakteristieke woningen moesten blijven staan en dat er verder nieuw gebouwd moest worden. Voor wat betreft de hoogbouw moest er niet gezeurd worden. Het is nu eenmaal een gegeven en daar moet men niet moeilijk over doen. Grote bedenkingen zijn er over de parkeergarage. De huurlasten zouden hierdoor stijgen met 15/18 Euro (35/40 gulden) per maand. Het plan met de mogelijkheid om achter de woning te parkeren heeft daardoor de voorkeur. Wat hij mist bij de presentatie van de plannen zijn de oppervlaktematen van de woningen.
De groep waar Wim Schaapman voor spreekt vindt ook dat er woningen gebouwd moeten worden met minimaal 3 slaapkamers. Voor de ramp woonden er ook gezinnen en 2 slaapkamers zijn niet realistisch, gezien het aantal gezinnen dat in wijk woonde en er ook terug willen keren.
John Slot wil graag reageren op de termen nostalgie en restauratie. Hij stelt dat willen en kunnen hier veel met elkaar te maken hebben. Ook hij wijst het herstellen van de woningen af. Hij vraagt zich af in hoeverre de plannen aansluiten op de wensen van de terugkerende bewoners. Silvia Heyl reageert hierop door aan te geven dat het plan Wouda de realisatie van restauratie van 40 woningen in zijn plan heeft opgenomen. Een volgende vraag is hoe je een gevel van 5 meter kunt restaureren en achter de gevel nieuwbouw realiseren als de nieuw te bouwen woningen, zoals afgesproken, minimaal 1 meter breder moeten worden. De heer Knippers antwoordt hierop dat enkele woningen samen worden getrokken waardoor er een bredere gevel ontstaat waarachter dan een nieuwe woning gebouwd kan worden.
Gerrit Kok belicht de plannen vanuit een ander perspectief. Hij vertelt dat hij van zijn 4de tot zijn 16de jaar op het Roomveldje in de wijk heeft gewoond. Hij heeft ook elders gewoond en na zijn terugkeer schrok hij geweldig van alle veranderingen die de wijk had ondergaan. Het Nieuwlustpark was totaal verdwenen en tevens ook de muziektent. Hij doet de suggestie aan de hand om als de Grolschfabriek verdwijnt, op die plek het park in ere te herstellen, inclusief de muziektent.
Marie-José Hagemann viel het op dat de tuinen zo recht toe recht aan waren geplaatst. De bewoners zitten toch al zo op elkaars lip, waarom niet gekozen voor wat meer intieme hoekjes in de tuinen. De leefstructuur is veranderd en mensen hebben meer behoefte aan privacy.
Paul Stegeman vraagt zich af waarom de Roomweg wordt verlegd. Joost Cannegieter zegt dat de Roomweg niet verlegd wordt maar dat zij verbreed wordt. De hoogbouw is belangrijk voor de buurt doordat er onder de appartementen winkels komen, de schaduwkant ervan is dat de hoogbouw letterlijk en figuurlijk haar schaduw werpt op het Roomveldje.
Thomas Windmulder van de PvdA-fractie, Gemeente Enschede pleit ervoor dat de Gemeente bij het stemmen over de plannen haar stemrecht (10 stemmen) niet gebruikt. Hij vindt dat het een aangelegenheid is voor de bewoners. Hans de Gruil stelt dat de bewoners hun standpunt stellen, maar dat de Gemeente de taak heeft om haar stemmen te gebruiken. Het Roomveldje zo stelt hij is in deze centraal. Wim Schaapman stemt geheel in met het standpunt van Hans de Gruil: “Laat het Roomveldje het Roomveldje”. Voor wat betreft de hoogbouw aan de Roomweg vindt Thomas Windmulder 5 etages aan de hoge kant.
Rob Beerkens vraagt zich af of de bebouwing van de Roomweg wel een deel moet zijn van de bebouwing van het Roomveldje. Beerkens vindt dat de plannen op hun merites moeten worden getoetst. Rob denkt dat de bewoner zoekt naar wat er was. Hij vindt dat er geen discrepantie moet ontstaan tussen het Roomveldje en de rest van de bouw. Henk Procee stelt dat beslissing bij de bewoners ligt.
Ben Harsta vindt dat er voor kwaliteit gestemd moet worden. Voor hem benadert het plan van Wouda de doelstelling het meest. Wel vindt hij dat er naar enkele specifieke punten extra gekeken moet worden. Wat deze punten zijn geeft hij in de discussie niet aan.
Paul van de Jeugd vindt dat als men niet weet te kiezen tussen de 3 ontwerpen de opdracht opnieuw moet worden uitgevoerd. Hij beseft dat men onder tijddruk staat, maar men moet zich wel realiseren dat er een wijk wordt gebouwd waar men over 100 jaar ook nog graag moet willen wonen. Hij voelt niet veel voor compromissen.
Om 22.15 uur sluit Henk Procee de discussie en bedankt een ieder voor haar/zijn deelname.